Σύμφωνα με τον ανωτέρω παθολογοφυσιολογικό ορισμό σε συγκεντρώσεις μεγαλύτερες από την τιμή αυτή και σε θερμοκρασία 37ο C μπορεί να καθιζάνουν κρύσταλλοι ουρικού μονονατρίου στους ιστούς και να προκαλέσουν ουρική νόσο.
• Ο επιδημιολογικός ορισμός της υπερουριχαιμίας, στον οποίο στηρίζονται οι φυσιολογικές τιμές των εργαστηρίων, δεν έχει κλινική χρησιμότητα γιατί προκύπτει από μελέτες σε διαφορετικούς πληθυσμούς.

• Η θεραπεία της υπερουριχαιμίας δεν ταυτίζεται με τη θεραπεία της ουρικής νόσου (ΘΠΣ 08-009) και αντιστρόφως.
• Η αντιμετώπιση πιθανών πρωτοπαθών αιτίων της υπερουριχαιμίας αλλά και των συννοσηροτήτων πρέπει να γίνεται παράλληλα με τη φαρμακευτική αλλά και τη μη φαρμακευτική θεραπεία.
• Για τη θεραπεία της υπερουριχαιμίας χορηγούνται κυρίως Ουρικοανασταλτικά φάρμακα και αρχικά η Αλλοπουρινόλη. Σε περιπτώσεις μη ανταπόκρισης σε συνήθεις δόσεις (έως 300mg), αντένδειξης ή δυσανεξία στην αλλοπουρινόλη, ή συγχορήγησης άλλων μη συμβατών φαρμάκων (π.χ. α-ΜΕΑ), ή ήπιας έως μέτριας νεφρικής ή ηπατικής ανεπάρκειας χορηγείται η Φεμπουξοστάτη.
• Ουρικοαπεκκριτικά φάρμακα σπανίως χρησιμοποιούνται (η Προβενεκίδη παραγγέλεται μέσω ΙΦΕΤ). Ουρικολυτικά φάρμακα, όπως η Ρασμπουρικάση, χορηγούνται σε ασθενείς με κακοήθη αιματολογικά νοσήματα και άλλες κακοήθειες για την πρόληψη οξείας νεφρικής ανεπάρκειας ενώ η Πεγκλοτικάση δεν έχει λάβει έγκριση στην Ευρώπη.

Συνθήκη Εισαγωγής στο ΘΠΣ:
Θεραπευτικός στόχος είναι η επίτευξη τιμής ουρικού οξέος <6mg/dL (και επί παρουσίας τόφων πιθανά <5mg/dL).
• Ένδειξη για την έναρξη φαρμακευτικής θεραπείας μείωσης του ουρικού οξέος έχει οποιοσδήποτε ασθενής παρουσιάζει τιμή ουρικού οξέος στο αίμα ≥6 mg/dL και επί πλέον έναν από τα παρακάτω παράγοντες:
o κλινική ή απεικονιστική παρουσία τόφων
o συχνές κρίσεις ουρικής αρθρίτιδας (≥ 2 ανά έτος)
o χρόνια νεφρική ανεπάρκεια σταδίου ≥2
o ουρολιθίαση από λίθους ουρικού μονονατρίου
• Η ασυμπτωματική υπερουριχαιμία, αν και δεν υπάρχει ομοφωνία, αντιμετωπίζεται συνήθως φαρμακευτικά μόνο σε περιπτώσεις χημειοθεραπείας, η ακτινοβολίας (φαινόμενο λύσης όγκου) και πιθανά σε πολύ υψηλά επίπεδα ουρικού οξέος στο αίμα (>12 mg/dL στους άντρες και >10 mg/dL στις γυναίκες).

Συνοδευτικά αρχεία:
08-010._ΥΠΕΡΟΥΡΙΧΑΙΜΙΑ.pdf Διαγνωστικός και θεραπευτικός αλγόριθμος


Η μη φαρμακευτική αντιμετώπιση της υπερουριχαιμίας είναι απαραίτητο να προηγείται ή/και να συνοδεύει την πιθανή φαρμακευτική αντιμετώπιση:
• Δίαιτα
o Μείωση της πρόσληψης πουρινών (κρέας, θαλασσινά κ.λ.π.)
o Μείωση ποτών που περιέχουν φρουκτόζη
o Αύξηση των γαλακτοκομικών με χαμηλά λιπαρά
o Αύξηση των πρωτεϊνούχων λαχανικών, κερασιών
• Μείωση της κατανάλωσης οινοπνεύματος
o Αποφυγή κυρίως της μπύρας
• Απόκτηση φυσιολογικού βάρους
o Απώλεια 1 kg/μήνα (αποφυγή ταχείας απώλειας βάρους)
• Σε ασθενείς με νεφρολιθίαση
o Πρόσληψη >2 λίτρα νερό/ημέρα
o Αλκαλοποίηση των ούρων
• Διακοπή/αλλαγή φαρμάκων (π.χ. διουρητικά και μικρές δόσεις ασπιρίνης)
• Μέτρια καθημερινή άσκηση

Webinar

Ομιλητής: Παναγιώτης Τρόντζας, Ρευματολόγος, Πρόεδρος Ελληνικής Ρευματολογικής Εταιρείας και Επαγγελματικής Ένωσης Ρευματολόγων Ελλάδος

Κωδικός ICD10 Περιγραφή Αγγλική περιγραφή
E79 Διαταραχές του μεταβολισμού των πουρινών και πυραμιδινών Disorders of purine and pyrimidine metabolism
E79.0 Υπερουριχαιμία χωρίς σημεία φλεγμονώδους αρθρίτιδας ή παρουσίας τόφων Hyperuricaem without sign inflamm arthritis+tophaceous dis
E79.1 Σύνδρομο Lesch-Nyhan Lesch-Nyhan syndrome
E79.8 Άλλες διαταραχές του μεταβολισμού των πουρινών και πυριμιδινών Other disorders of purine and pyrimidine metabolism
E79.9 Διαταραχή του μεταβολισμού των πουρινών και πυραμιδινών, μη καθορισμένη Disorder of purine and pyrimidine metabolism, unspecified